Titel: Lijmen/ Het been.

Auteur: Willem Elsschot.

Uitgeverij: Wolters-Noordhoff.

Eerste druk: 1923.

 

A. Zakelijke gegevens

 

1. Titel: Lijmen het Been.

2. Auteur: Willem Elsschot.

1. Uitgever: Wolters-Noordhoff.
2. Jaar eerste druk: 1923.

 

1. Vragen

 

1. De belangrijkste gebeurtenis is dat Boorman Laarman aanneemt en dat Laarman door hele vele oplichten last krijgt van zijn schuldgevoelens.

 

1. Boorman is de directeur van een beroemd tijdschrift. Hij komt over als een erg betrouwbare man. Boorman komt ook over als een sociaal persoon, hij maakt eerst even rustig een praatje met zijn klanten en vervolgens laat hij hen enorme aantallen van zijn tijdschrift kopen. In werkelijkheid is hij hij erg gemeen hij verdraaid de teksten en gebruikt ze opnieuw in zijn tijdschriften. Hij denkt hier goed over na en doet dit om de paar uitgaven van het tijdschrift. Wanneer Laarman iets verkeert doet vergeeft Boorman dat hem snel en maakt hij daar geen punt van.

 

In het begin is Laarman een afstandelijk persoon, tot hij een baan krijgt aangeboden als hoofdredacteur bij Boorman. Hier merk je dat Boorman erg bazig is en dat Laarman een onderdanig persoon is, want Laarman doet alles wat Boormans wil dat hij doet. Laarmans is een erg zachtaardig persoon hij doet zonder te twijfelen wat Boorman zegt. In de loop van het verhaal krijgt Laarman steeds meer moeite met het oplichten, hij begint wat somberde te worden omdat hij steeds meer vervelende klusjes moet doen.

 

 

1. Laarman is de hoofdpersoon in het boek. Doordat hij bij het algemeen wereldtijdschrift voor financiën, handel en nijverheid gaat werken leert hij de kunst van het lijmen, zodat hij later Boorman kan opvolgen. Laarman krijgt schuldgevoelens waardoor hij zijn neef Jan Laarmans raadpleegt. Hij is een pastoor die ervoor zorgt dat hij van zijn schuldgevoelens afkomt. 

 

1. Boorman heeft de meeste invloed op de hoofdpersoon. Hij is de directeur van het wereld tijdschrift en een hele slimme en sluwe zakenman. Vooral in het begin kende hij geen medelijden. Hij liet Laarman vervelende klusjes oplossen. Door Boorman krijgt Laarman ook schuldgevoelens over wat Boorman mevrouw Lauwereyssen heeft aangedaan.
2. Het thema van de twee verhalen is een schuldgevoel hebben. In ‘Lijmen’ voelt Laarman zich elke keer weer schuldig als hij geld moet ophalen bij onschuldige mensen. In ‘Het Been’ voelt Boorman zich schuldig als hij mevrouw Lauwereyssen weer ziet. Haar been is eraf en Boorman denkt dat het door hem komt vanwege het feit dat hij haar heeft opgelicht. Wanneer ze niet was opgelicht had ze misschien wel genoeg geld voor een medische behandeling. 

 

 

1. Het verhaal speelt zich af in de hoofdstad van België, Brussel. De belangrijkste ruimtes zijn, verschillende cafés, kantoor en de smederij van Lauwereyssen. In de cafés ontmoeten Boorman en Laarman elkaar. Het kantoor wordt erg duidelijk beschreven bij de inrijpoort hing een grote koperen plaat met de tekst: Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen; opgericht in 1864 Directeur-generaal; Ch. A. Boorman. De smederij van mevrouw Lauwereyssen is nogal rommeling en het ziet er erg armoedig uit. 

 

 

 

1. Het verhaal speelt zich af rond de jaren ’20 en ’30 van de negentiende eeuw. Doordat het verhaal al een langere tijd geleden is begreep ik enkele woorden niet die toen misschien nog werden gebruikt maar die tegenwoordig niet meer worden gebruikt. Dit heeft invloed op het verhaal omdat er tegenwoordig allemaal elektronische apparatuur is en in het begin van de negentiende eeuw niet. Wij kennen alle gemakken dat je online een tijdschrift kan lezen en online bestellingen kan plaatsen bij verschillende bedrijven.

 

 

1. De titel is te verklaren door te kijken naar de titel en te kijken naar het verband van de titel met het verhaal. Lijmen betekent vastmaken, in het verhaal proberen Boorman en Laarman mensen aan een contract vast te binden waardoor ze een enorme hoeveelheid tijdschriften moeten kopen. Het been verwijst naar het been van mevrouw Lauwereyssen die ze is verloren, die misschien helemaal niet geamputeerd had hoeven worden als ze het geld had voor een medische behandeling. Ze had geen geld omdat ze al een grote partij tijdschriften had gekocht. Boorman en Laarman houden hier later een schuldgevoel aan over die weer aansluit bij het thema. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

C.

De auteur van het boek Lijmen & het been is Willem Elsschot. Hij is geboren in Antwerpen, 7 mei 1882 en gestorven op 31 mei 1960. Hij was een Vlaamse romanschrijver en dichter. In het boek Lijmen & Het been was het thema voor schuldgevoelens. Vanwege het feit dat beide hoofdpersonen een schuldgevoel krijgen over wat ze in het verleden hebben aangericht.

 

D.

 

Het onderwerp van het boek spreekt me niet heel erg aan. Ik persoonlijk houdt meer van boeken die wat korter geleden zijn geschreven, omdat je dan al wat meer elektronische apparaten had. De rede dat ik dit boek vervolgens toch heb uitgekozen om te lezen is omdat het me werd aangeraden door een goede vriend van me die het boek al had gelezen. Ik ben door het verhaal aan het denken gezet vanwege het feit dat mensen zo erg een schuldgevoel krijgen over iets wat ze in het verleden hadden gedaan terwijl ze destijds niet over de gevolgen hadden nagedacht. Ik heb toen wel even een moment van denken gehad over of dat mij wel eens is overkomen. Ik ben door het lezen van dit onderwerp anders gaan denken, ik ben gaan kijken of ik dingen die ik in het verleden had gedaan had kunnen voorkomen door het anders of niet te doen. Ik heb toch een soort van medelijden gekregen met de personages die een schuldgevoel kregen. Dit is natuurlijk niet helemaal terecht omdat ze het toch wel zelf hebben veroorzaakt. De personages waren levensecht. Alle gebeurtenissen in het boek zouden zomaar in het echt kunnen zijn gebeurt. Ik vind het gedrag van de personages erg ongepast met de nadruk op het gedrag van Boorman en Laarman die heel veel mensen hebben verarmt en zichzelf alleen maar hebben verrijkt. Boorman en Laarman hebben een groot aantal mensen opgelicht, ze hebben artikels opnieuw gebruikt in tijdschriften om zo de tijdschriften te vullen. Doordat ze iedereen oplichten veranderen de personages wel. Ze krijgen schuldgevoelens en gaan uit elkaar. Ik vind het eigenlijk heel erg onbegrijpelijk dat ze heel veel mensen hebben opgelicht en niet over de gevolgen hebben nagedacht. Zelf had ik liever iets meer spanning in het boek gehad. Dan had het verhaal me zeker weten meer blijven boeien. Voor mij vorig boekverslag heb ik het boek de aanslag gelezen. In dit boek kreeg ik medelijden met de personages die familie leden zijn kwijtgeraakt, en dat de moordenaars geen schuldgevoel kenden. In dit boek kennen de hoofdpersonages uiteindelijk wel een schuldgevoel. Dit vond ik achteraf zeker wel een pluspunt van het  boek. Men kan niet het hele leven doorbrengen met de geschiedenis dat hij/zij enorm veel mensen heeft opgelicht zonder daar een schuldgevoel van te krijgen. De manier waarop Boorman en Laarman uiteengaan, vond ik wat te vlug uitgewerkt. Ik zelf zou het boek alleen aanraden aan mensen die niet van boeken houden met veel actie. Voor mensen die daar wel van houden zou ik dit boek absoluut niet aanraden. Ik zelf houd veel meer van actie en spanning maar dat heb ik in dit boek niet heel erg teruggezien.